Metoda Friendship Bench zaczyna się od terapii rozmową. Większość terapeutów to starsze kobiety, które w kulturze Zimbabwe tradycyjnie udzielają rad. Kobiety te są szkolone w podstawach terapii poznawczo-behawioralnej [CBT] i otrzymują ławkę w parku w swoich społecznościach. Są one wynagradzane przez Ministerstwo Zdrowia Zimbabwe [tak samo jak pracownicy służby zdrowia na poziomie społeczności], a ich zarobki są zwiększane przez zebrane fundusze Friendship Bench.
Friendship Bench to projekt zapoczątkowany w 2007 roku przez dr. Dixona Chibandę, który zdał sobie sprawę z potrzeby decentralizacji opieki psychiatrycznej i jej przeniesienia do społeczności. Po 16 latach działania program pomógł 280 tysiącom osób, jest obecny w 70 społecznościach Zimbabwe i realizowany w Malawi, Kenii, na Zanzibarze i w Wietnamie, z planami na ekspansję do Londynu.
Ławki Przyjaźni to miejsca, gdzie szkolone starsze kobiety (zwane "babciami"), pełniące rolę terapeutów, prowadzą rozmowy oparte na terapii poznawczo-behawioralnej. Zamiast stosować zachodnie medyczne diagnozy, które mogą prowadzić do stygmatyzacji, terapeutki mówią o "kuvhura pfungwa" ("otwieraniu umysłu"). Mimo że większość terapeutek to kobiety, model ten jest płciowo neutralny.
Metoda Ławki Przyjaźni odnosi sukcesy dzięki lokalnym, kulturowym koncepcjom i ma potencjał do adaptacji na potrzeby społeczności na całym świecie. Jest to dowód na to, że opieka psychiatryczna może być skutecznie dostarczana nawet poza tradycyjną kliniką. W erze rosnącej świadomości znaczenia zdrowia psychicznego, program ma potencjał do przyczynienia się do budowania bardziej sprawiedliwych systemów opieki zdrowotnej na całym świecie.
Words by Sally Howard, Nyasha Chingono
Comments