NIECODZIENNIK ODC. 126
Bracia i siostry, wygląda na to, iż nie od rzeczy będzie przypomnieć wam Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie, którą wcześniej wam głosiłem i którą przyjęliście ode mnie. Ona bowiem jasno i klarownie wskazuje drogę zbawienia, którą powinniście kroczyć, i na której – czego oczekuję – będziecie trwać, chyba że uwierzyliście na próżno. Wspomnijcie, iż na samym początku przekazałem wam to, co sam przyjąłem, a mianowicie, że Chrystus – zgodnie z tym, co zapowiadały Pisma – umarł za nasze grzechy i został pogrzebany. Następnie – także zgodnie z Pismem – trzeciego dnia powstał z martwych. Najpierw objawił się Piotrowi, później Dwunastu. Potem ukazał się ponad pięciuset braciom równocześnie, z których pewna część odeszła już z tego świata, lecz większość nadal się tu znajduje! Następnie Jezus objawił się Jakubowi, a wreszcie wszystkim Apostołom razem. Na koniec zaś objawił się także i mnie. Wtedy to w dramatyczny sposób zrodziłem się do wiary.
1 KORYNTIAN 15, 1-8 (NPD)
W starożytnej filozofii greckiej dominował pogląd, że ciało jest tymczasowe i mniej ważne niż duch. Ta filozofia mogła wpłynąć na niektórych członków korynckiej wspólnoty, którzy poddawali w wątpliwość fizyczność zmartwychwstania, uznając je za coś nierealnego lub mniej istotnego. Apostoł Paweł, pisząc List do Koryntian zdawał sobie sprawę z tych kulturowych i filozoficznych uwarunkowań. Podkreślił cielesne zmartwychwstanie Jezusa jako centralny element chrześcijańskiej wiary, mający kluczowe znaczenie w przekazie Dobrej Wiadomości o zmartwychwstaniu.
Comments