NIECODZIENNIK ODC. 130
Posłuchajcie więc uważnie, gdyż to, co teraz powiem, wydarzy się wkrótce. Będziecie płakać i lamentować, podczas gdy świat będzie się cieszyć! Jednak wasz żal i smutek przemienią się w radość, podobnie jak dzieje się z kobietą, gdy rodzi. Kiedy nadchodzi dzień porodu, cierpi ból, lecz gdy już ma dziecko w swych ramionach, z radości nie pamięta przebytego cierpienia, lecz cieszy się nowym życiem. Tak samo i wy wkrótce doświadczycie bólu i cierpienia, lecz kiedy ponownie do was przyjdę, serca wasze wypełnią się radością, której nikt nie będzie w stanie wam odebrać. Gdy nadejdzie ten dzień, już nie będziecie mieli potrzeby pytać mnie o cokolwiek. Uroczyście was zapewniam, że jeśli będziecie myśleć i postępować jak ja, to gdybyście poprosili Ojca o coś, On was wysłucha i da wam to, co będzie wam potrzebne.
JAN 16, 20-23 (NPD)
Dzisiaj studiujemy kolejne słowa z szesnastego rozdziału Ewangelii według świętego Jana, które Jezus, żegnając się, kieruje do swoich uczniów; „Będziecie płakać i lamentować, podczas gdy świat będzie się cieszyć! Jednak wasz żal i smutek przemienią się w radość". Zapewne wielu z nas mogłoby przyłożyć te słowa do różnych zdarzeń i wspomnień ze swojego życia. W tych słowach, jak w soczewce, skupia się fragment paradoksu chrześcijańskiego życia. Chodzi o cierpienie wyeksponowane obok obietnicy niekończącej się radości. Czyż nie jest to po części obraz naszego codziennego doświadczenia? Świat, nie rozumiejąc głębi naszych przekonań, często postrzega chrześcijańskie wartości jako przeszkody a naszą obrzędowość jako relikty przeszłości (...)
Comments