NIECODZIENNIK ODC. 115
Słuchajcie więc bardzo uważnie, gdyż to, co powiem, ma wielkie znaczenie! Jeśli ziarno pszenicy nie zostanie złożone w ziemi i nie obumrze, pozostanie samo. Lecz jeśli obumrze, wyda obfity plon! Tak samo ma się rzecz z ludźmi. Każdy rozmiłowany w tym życiu zatraci swą duszę na wieki. Ten jednak, kto brzydzi się sposobem myślenia tego świata, zyska prawdziwe Życie – to odwieczne i nieskończone! Powiedzcie zatem Grekom, że jeśli chcą mi służyć, niech idą za mną! Tam bowiem, gdzie ja jestem, tam również powinien być mój sługa. A jeśli – podążając za mną – będą mi wierni, zostaną nagrodzeni przez Ojca.
JAN 12, 24-26 (NPD)
W dwunastym rozdziale Ewangelii Jana, Jezus mówi o życiu jako o ziarnie pszenicy, które musi obumrzeć, aby przynieść plon. Ziarno, które nie "umiera" w ziemi, nie może wydać plonu. To jest obraz, który Jezus wykorzystuje, aby przypomnieć nam o wartości służenia Ewangelii i bliźnim. Ziarno, które nie "umiera" w ziemi, nie może wydać plonu. To jest obraz, który Jezus wykorzystuje, aby nauczyć nas o wartości ofiarowania własnego życia. Mowa tutaj o tym, że poświęcenie może przyjmować różne formy. Od rezygnacji z osobistych ambicji na rzecz dobra większego, przez poświęcanie czasu i energii na służenie innym aż po umieranie dla własnego ego, aby mogło narodzić się prawdziwe Boże "ja".